Porto Giardino – niezwykle włoska restauracja

Jak już wcześniej wspominaliśmy, nasz kemping znajduje się kawałek drogi od Bari.

Jesteśmy kilkanaście kilometrów na północ w mieścinie zwanej Capitol. Dla dokładności, w czarnej dupie. Jak w każdej lokalizacji, tutaj także kluczową rolę odgrywało rozpoznanie w okolicznych restauracjach. Wyjście na główną drogę i przez pierwsze 10 minut spaceru niespotkanie nikogo nie tchnęło w nas zbyt wiele nadziei. Jednakże, po chwili, zza zakrętu wyłoniła się restauracja. Cała biała, usytuowana w bezpośrednim sąsiedztwie plaży, sama zajmująca honorowe miejsce na klifie.

Im byliśmy bliżej, tym dokładnie rysowały się dziesiątki osób wypełniające jej przestrzeń, które to mogliśmy już dojrzeć z okien.

Po wejściu do tej restauracji, poczuliśmy się jakbyśmy byli wrzuceni do środka ula. Ludzie byli wszędzie, byli głośni, a kelnerzy biegali między nimi z półmiskami, talerzami i butelkami. Kelner nas dostrzegł, zapytał w locie czy może nam pomóc, na pytanie o stolik kurtuazyjnie zapytał na kiedy potrzebujemy rezerwację, dając jasno do zrozumienia, że mają komplet. Było to niesamowite zderzenie – ulica gdzie nie było żywego ducha i restauracji, w której nie było wolnego choćby stołka.

Jacek poprosił o rezerwację na 20:00 następnego dnia.

O godzinie ponownego otwarcia Porto Giardino – przyszliśmy jako pierwsi, gdyż godzina naszej rezerwacji była zarówno godziną otwarcia po sieście. Naszą uwagę przykuł fakt, że każdy stolik miał na sobie kartkę z informacją o rezerwacji. Zasiedliśmy, ustaliliśmy co jemy i co pijemy. Wybór nie był zbyt wielki, w karcie ilość pozycji z powodzeniem zmieściła się na jednej stronie, a wśród nich królowały owoce morza. Kiedy Jacek wybierał wino, które ma towarzyszyć uczcie, nie było kelnera z nami, a mimo to sekundę później był przy nas z butelką wina, które wybrał. Chwile później kosztował i zaakceptował je. Zamówiliśmy gnocchi z żabnicą, spaghetti z krabami, grillowaną ośmiornicę i kałamarnicę oraz krewetki.

Realizacja zamówienia nie zajęła nawet 10 minut. Byliśmy w szoku.

Zjedliśmy i w tym momencie zaczęła się magia Włoch. Z każdej możliwej strony zaczęli napływać ludzie. Ludzie tak cudownie różni, a jednak siadający w tej samej restauracji. Już po chwili zrozumieliśmy, że ilość dań jest znacznie większa niż to co sugeruje karta. My po prostu nie zapytaliśmy o więcej, co było pewnie błędem. Nic to, nadrobimy następnym razem! Tutaj pora na rozkoszowanie się chwilą. Znów sala pękała w szwach, a co zasługuje na niebywałe słowa uznania to praca kelnerów. Było ich tylko dwóch! Biegali pomiędzy stolikami, niejednokrotnie mając na rękach kilkanaście talerzy. Drzwi kuchenne były jak portal do innego wymiaru, w które wpadali i kilka sekund później wypadali z nowym “ładunkiem”. Co najbardziej zdumiewające, to mimo natłoku obowiązków, kiedy kelner zbliżał się do naszego stolika, nie czuliśmy by się śpieszył. Chociaż kiedy Jacek poprosił na koniec, na dobre trawienie Ramazzotti, dostał całą butelkę i szklankę, by nie marnować czasu na nalewanie. Restauracja przez duże R! Ceny nie wygórowane, obsługa na kosmicznym poziomie a lokalizacja wręcz bajeczna.

Mamy nadzieję, że uda nam się kiedyś jeszcze tu zagościć. A Wy macie jakieś restauracje w różnych zakątkach świata, które Was zauroczyły?