Praga w dwa dni

Pierwszym miejscem na naszej mapie podróży była Praga. Praga w dwa dni.

W związku z tym, że cały dzień przed wyjazdem mieliśmy dużo pracy to wyruszyliśmy nocą i korzystając z wygody kampera, zdrzemnęliśmy się dwa razy po drodze. Wjeżdżając do Czech nie przejmujcie się informacją o obowiązkowych winietach, bo można je nabyć na najbliższej stacji po stronie czeskiej. Winieta dotyczy autostrad, a do tych jeszcze trochę od strony Zgorzelca musieliśmy się poturlać.

W Pradze zatrzymaliśmy się na kempingu AutoCamp Trojska stosunkowo blisko starego miasta. Trojska ma bezpośrednie połączenie tramwajem do starówki. Linią 17 w 15 minut jesteśmy pod Mostem Karola, a na nim co dość typowe – tłumy. Sama starówka to fuzja miejsc, w których już byliśmy – czuje się tam trochę Paryża, trochę Rzymu, nawet miejscami przypomina nam Kraków.

Jacek zabiera nas do restauracji Lokal,

która jest ogromna, zachowana w stylu sprzed lat. Stolików jest mnóstwo, ale o wolny nie łatwo. Mimo tłumów od zamówienia do momentu kiedy dania wjeżdżają na nasz stół mija zaledwie chwila. Praga w dwa dni? Musimy spróbować jak najwięcej: zupa z soczewicy z frankfurterkami, smażony ser, knedle z wołowiną, sznycel i gulasz. Wszystko smaczne, ale szału nie ma. Jedzenie jakby niedoprawione i smaki niewyraźne. Jak się z czasem przekonaliśmy, wszystkie bardziej oblegane knajpy typu Havelska , które odwiedzaliśmy, reprezentowały ten sam kulinarny poziom – były poprawne. Mimo to wychodziliśmy niedojedzeni i średnio usatysfakcjonowani.

Co Czesi mają absolutnie pyszne, to piwo!

Milka jako fanka słodyczy miała na każdym rogu do dyspozycji Trdelnik’i co jest swego rodzaju kołaczem z różnym nadzieniem oraz dodatkami. Słowom zachwytu na takie słodkości nie było końca.

Pamiętajcie o wygodnych butach, bo jest gdzie chodzić. Szczególnie jeśli tak jak my, chcecie przeznaczyć na Pragę dwa dni.

Most Karola to tylko jedna z wielu atrakcji. Warto też zobaczyć ścianę Lenona, głowę Kafki, czy choćby muzeum seksu. My wręcz uwielbiamy gubić się w obcych miastach i nie podążać utartymi szlakami. Pewnie dlatego wiele miejsc, które wzbudziły nasze zainteresowanie, nie jesteśmy w stanie nawet odhaczyć na mapie. Rzeczą upierdliwą w Pradze, szczególnie dla osób z wózkami dziecięcymi to to jak krótkie jest zielone światło na przejściach. Nosz kurde, bieganie z wózkiem po kocich łbach! Jednak trzeba przyznać, że cała reszta infrastruktury miasta jest przystosowana do poruszania wózkiem, a budziło to nasze pewne obawy po beznadziejnie zorganizowanej Wenecji.

Podsumowując:

– Zalecamy wymianę pieniędzy na Czeskie Korony lub płatność kartą, płatność w Euro nie wszędzie jest możliwa, a jeżeli jest to w niekorzystnym kursie.
– Nie przestraszcie się tabliczki na granicy „wjazd tylko z winietą”. Czeską winietę możecie kupić na pierwszej stacji w Czechach, 10dniowa za 310 koron (około 50zł), natomiast na stacji w Polsce dostępne były tylko miesięczne winiety za 180zł.

A Wy byliście w Pradze lub macie ochotę się wybrać? My już jesteśmy w Austrii! Pora na winersnitzel i kartofflen salad!