Cztery łapy i mój syn.

Hej dziewczyny, ten tekst przygotował dla Was mój Jacek. To on wychował Tupasia i on posiada większą wiedzę w tym temacie. Zapraszam do lektury:

Odkąd urodził się Ignaś, co chwile słyszę pytania o zachowanie naszego psa względem dziecka. Już w ciąży ludzie pytali ‘Co zrobicie z psem po narodzinach?’ – jakby urodzenie dziecka miało wykluczać posiadanie psa. Więc powiedzmy sobie jasno – nie wyklucza. Tak pies jak i nasz syn mają się wspaniale. Nie izolujemy ich od siebie. Wręcz przeciwnie, rano kiedy Pak wpada do naszej sypialni zakomunikować nam, że wstał i w geście powitania polizać każdą wystającą spod kołdry stopę, te najmniejsze Ignasia też są wylizane. I zanim ktoś nas wrzuci do jednego kotła z ‘nieodpowiedzialnymi’ rodzicami to pozwolę sobie wyjaśnić jak to wszystko przebiegało i jak trwa po dziś dzień.

Kilka chwil po urodzeniu, kiedy Ignaś leżał pierwszy raz przy piersi Mileny, przykryliśmy go chustką. Ta przesiąknęła jego zapachem. Tę chustę zawieźliśmy do Ciotki Ilony, gdzie przebywał pod naszą nieobecność pies i daliśmy Pakowi by oswoił się z nowym zapachem. Co dość ważne, by pies zrozumiał hierarchię, Pak wrócił do domu kiedy nasz syn już w nim był.

Pamiętajmy, że nasz pupil to zwierze. I jak bardzo byśmy go nie kochali, ile ludzkich cech byśmy mu nie przypisali, rządzi się prawami świata zwierząt, a my dla niego to nic innego jak sfora. Sfora w które musi być zachowana hierarchia. Dlatego w naszym domu od zawsze obowiązywały proste zasady. Oto kilka z nich:

• pies je zawsze po tym jak jego opiekunowie już się posilą
• pies zawsze wchodzi i wychodzi ostatni z mieszkania
• pies nie dostaje jedzenia od stołu i nie przebywa w jadalni w trakcie posiłków
• pies nie wchodzi do łóżek ani na meble typu kanapa, fotel itd.
• pies ma swoje miejsce gdzie śpi i krzywda mu się tam stać nie może, to jego azyl
• pies wykonuje komendy i nie podważa ich słuszności

Wiele ludzi powie – ‘biedny pies!’. Nic bardziej mylnego. Pies który zna swoje miejsce w szeregu to pies spełniony. Widzieliście filmiki z Pakiem w roli głównej? Wygląda na udręczonego? Nie. Bo wie, że jak w każdej sforze, każdy dba o każdego. Niedługo przed urodzinami Ignasia dowiedziałem się o nowotworze u Paka. Przespałem z nim na posłaniu kilka nocy i błagałem opaczność o jeszcze trochę czasu z moim najlepszym przyjacielem. Całe szczęście walka póki co wygrana. Ale wracając do meritum, pies musi znać swoje miejsce. Szczególnie jak mamy do czynienia z dużym, silnym psem. Psem który źle prowadzony może stać się cholernie niebezpieczny. Bo tak jak szczekający i kąsający Pinczer najwyżej zostawi na nas wampirze wkucia, tak pitbull odbiegnie z naszą dłonią.

Teraz kilka słów o tym jak wygląda nasze życie w czwórkę. Mając świadomość tego, że Pak ma dziewięć lat, swoje przyzwyczajenia i poczucie bycia oczkiem w głowie swojego pana, tym bardziej musieliśmy zadbać o to by po pojawieniu się nowego członka rodziny nie poczuł się odrzucony. To często właśnie ta zmiana podejścia do pupila powoduje jego dezorientacje czy strach, a strach przez zwierzęta jest okazywany poprzez agresję. Świadomość posiadania w domu stabilnego psa, dała nam pewien komfort. Ten komfort zaowocował brakiem nuty niepewności kiedy doszło do ich pierwszego spotkania. Dobrze wiedziałem, że prosta komenda jaką powiedziałem – ‘Ostrożnie Pak.’ spowoduje, że nasz pupil wyczuje intencje i naturalnie zrozumie zmianę której stał się częścią. Izolowanie dziecka od psa może spowodować, że ten czuje się odrzucony, zacznie upatrywać przyczynę tego w dziecku i będzie dążył do wyeliminowania bodźca zagrażającego jego pozycji w stadzie. A stąd już tyko krok do tragedii. Dlatego mimo, że kochamy naszego psa i ufamy mu – pamiętamy, że to tylko zwierze. Zwierze, które może rozumieć coś bardzo opacznie. Pies nigdy nie zostaje sam z dzieckiem. To żelazna zasada, znajdująca się na szczycie listy. Mamy szczerą nadzieję, że Pak potowarzyszy naszemu synowi jak najdłużej.

I mimo, że ten pies to członek rodziny to pamiętajmy o jednej podstawowej zasadzie – jak chcesz mieć w domu nieszczęśliwego, niestabilnego psa, to zacznij go traktować jak człowieka.

A jak było u Was z pupilami???