Mój szpital, moja oaza. Pro-familia, pro-rodzina!

Zacznę od tego, że wybór miejsca porodu nie należał do najprostszych. Tyle sprzecznych informacji, tyle logicznych i nielogicznych argumentów. Prywatnie, państwowo, prywatnie z refundacją, naturalnie, cesarka, z partnerem? Można zwariować… Jednak z czasem, jak moje przyjaciółki dowiadywały się o mojej ciąży, coraz częściej wspominany był jeden szpital. Opinie były niezmiennie pozytywne, czego nie dało się powiedzieć o innych placówkach. Historii o zabarwieniu żywcem rwanym z horroru nie było końca. Słyszałam już o czterokrotnym nietrafieniu w rdzeń przy znieczuleniu, o salach zbiorowych gdzie jedna siostra biegała między łóżkami krzyczących kobiet sprawdzając im rozwarcie. Dotarła do mnie nawet tragiczna historia o śmierci dziecka z winy lekarza i o tym, że sprawa w sądzie jest w toku. Ile w tych opowieściach było prawdy? Nie wiem. Wiem jedno, o moim faworycie wśród szpitali tych opowieści nie było. A kiedy zmieniłam lekarza prowadzącego na Docenta Kaczmarka, wybór stał się nieomalże oczywisty. Profamilia.

Jest to prywatny szpital funkcjonujący w Łodzi. Już podczas pierwszej wizyty na krzywej cukrowej, okazał się przyjaznym miejscem w którym nie czułam się jak obca. Niektóre z Was pewnie wiedzą, że wspomniane wyżej badanie wymaga dłuższego pobytu w szpitalu. Miałam zatem czas przejść się po salach, spróbować co oferuje bufet, czy poznać położne oraz specjalistkę od laktacji. To co zauważyłam od razu to niebywała dbałość o czystość i szczegóły czy kompleksowe wyposażenie. Na ich www możecie wyczytać m.in to:

„Blok porodowy to serce Szpitala Pro-Familia. Znajduje się on na drugim piętrze w odległości kilku metrów od oddziału neonatologii i intensywnej terapii noworodka co zapewnia maksymalne bezpieczeństwo kobiecie i dziecku.

I mimo, że żadna ze mnie ekspertka, to fakt, iż wyniki badań krwi (które robię często) są w pół godziny po jej oddaniu, dają mi poczucie, że w sytuacji awaryjnej mam narzędzia do niesienia natychmiastowej pomocy mnie i dziecku.

Pewnie wiele osób zapyta pod postem ‘dlaczego nie w państwowym szpitalu?’. Jestem gotowa na falę oburzenia ‘paniusia w prywatnym szpitalu’. Nie powiem, że mnie to nie dotknie, ale to nic nowego. Tak mam, że przejmuje się wszystkim. Od Sporów dalekiego wschodu do krzyków na klatce. Taki już ze mnie nerwus. I tu na całe szczęście mam Jacka. Kiedy zobaczył jak swobodnie się czuję w tym miejscu, że nie dostaje telepki (jak zazwyczaj) przed wizytą w szpitalu, a wręcz odliczam minuty do kolejnego spotkania…  To w sumie on podjął decyzję, chociaż ja wolę myśleć, że tylko mnie w niej utwierdził.

I tu też kolejny argument przemawiający za słusznością wyboru – warunki w jakich przebywamy. To coś więcej niż sterylny, nowoczesny sprzęt i piękne nowe sale. Jesteśmy z Jackiem niesłychanie blisko i wspólny poród to nie tylko trzymanie za rękę i oddychanie. Chcemy przeżyć to razem od a do z. Dlatego Jacek może spać z nami w pokoju. Dostaje pełne wyżywienie i uczestniczy w pierwszych dniach życia Ignasia, gdzie wielu rzeczy uczymy się od położnych, które wcześniej znaliśmy tylko z teorii. Jest na miejscu ktoś uznany za cudotwórce z zakresu laktacji, mianowicie Pani Irena Rychta, z którą już miałam okazje kilkakrotnie porozmawiać <3 (tak tam personel sam podchodzi i pyta czy wszystko jest ok, plus daje jakieś wskazówki przed porodem). To jest właśnie kolejna sprawa! To nie sam poród, to również pomoc po porodzie. Bardzo wazne i nie zawsze łatwe jest pierwsze przystawianie malucha do piersi, jest sporo problemów laktacyjnych, które tam z pewnością od razu są rozwiązywane. Cały czas mam w głowie słowa koleżanki, która ma kilkumiesięcznego malucha, na własne życzenie wypisała się ze szpitala, po urodzeniu kompletnie nikt nie pomógł jej z podstawowymi aspektami…Niestety źle wspomina te chwile, a ja chę tego uniknąć. Wracając do tematu w PF dostaje wszystkie środki higieniczne jak maty, podpaski, majtki jednorazowe i wiele innych w pakiecie porodowym. Nie muszę teoretycznie zabierać ze sobą nic prócz ubrań.  Wszystko to składa się na wyjątkową atmosferę tego miejsca. Poczucie bezpieczeństwa i bycia w dobrych rękach. Plus ta intymność, która przy porodzie naturalnym jest BARDZO ważna. Aaaa i bym zapomniała niby pierdoła, ale osobne łazienki przy pokojach to podobno szczególny komfort. Szczególnie po porodzie, kiedy trzeba „doczołgać się” do niej 😀

Cena porodu fizjologicznego w PF to 4990zł, jest możliwość rozłożenia na raty. Mam koleżankę, która skorzystała z tej opcji i powiedziała, że była to jej najlepsza inwestycja! I naprawdę zdaję sobię sprawę z tego, że kiedyś rodziło się na polu, nie było położnej i znieczulenia i kobiety dawały radę. Jednak te czasy się zmieniły, a skoro jestem takim emocjonalnym nerwusem, do tego teraz mam problemy z ciśnieniem to komfort jaki zapewnia mi PF jest dla mnie BEZCENNY. Można zaoszczędzić na akcesoriach wyprawkowych, jednak fakt, iż Ignaś i ja będziemy w dobrych rękach daje mi niesamowity spokój i przespane noce. Taaak, bo ta kwota to nie tylko ten jeden dzień, to spokój mój i Jacka na kilka miesięcy przed porodem plus kompleksowa opieka po.

Dziś z Jackiem jechaliśmy rano na badania do Profamilii. Wczoraj wieczorem czułam, że jest trochę podenerwowany. Wiem, że tak jak i ja, przejmuje się trochę nieznanym. Jak sam powiedział, wychowanie, opieka go nie przeraża. Miał do czynienia z noworodkami znajomych. To sam poród jest czymś zupełnie nowym i to go niepokoi. Weszliśmy, spotkaliśmy Panią Rychtę, później docenta Kaczmarka … I Jacek sam powiedział ‘wiesz co? Jestem już spokojny. Ufam tym ludziom i dobrze się czuję w tym miejscu’. Jak na ironię, myślę, że rekomendacja mojego nadopiekuńczego Jacka jest tu lepsza niż moja własna.

fot. Karolina Paluszkiewicz | @onicniepytaj

P.S. Wiele moich koleżanek w tym roku rodziło w PF. Wszystkie powiedziały to samo, szkoda im było kiedy musiały wyjść ze szpitala. I bez wyjątków kolejny poród również w PF <3 To jest najlepsza reklama!!!